Korekta typograficzna

By | 09:03 Leave a Comment

Błędy merytoryczne – poprawione. Interpunkcja i ortografia – sprawdzone. Pozostała więc korekta typograficzna. Tutaj najłatwiej przeoczyć drobne usterki, więc dla wszystkich redaktorów zamieszczamy listę 5 najczęściej popełnianych błędów wraz z radą, jak ich uniknąć.


  1. Podwójne spacjowanie – zwiększa światło między wyrazami. Zaburza estetykę i może sprawiać problemy przy składzie. Często powoduje, że cały tekst nam się „rozjeżdża”, a my nie możemy znaleźć przyczyny. Podwójne spacjowanie jest wynikiem częstych poprawek, wstawiania skopiowanych fragmentów tekstów lub niedopatrzenia.

Rada: wiele programów posiada funkcję automatycznego korygowania podwójnych spacji. Możemy skorzystać także z opcji „znajdź i zamień”. Uczulmy korektorów, aby w poprawkach zaznaczali nadmierne odstępy.

  1. Złe użycie myślnika – w typografi istnieją 3 rodzaje poziomych kresek. Myślnik (pauza) — oddzielony jest z obu stron spacjami. Nie stosuje się go wewnątrz wyrazów, ale między nimi np. przy zdaniach wtrąconych. Służy także do zapisu dialogów. Półpauza – stosowana jest międzywyrazowo, do zapisu przedziałów (np. 12–15) oraz przy zapisie definicji. Może być oddzielana spacjami. Z powodu dążenia do ekonomizacji tekstów zastępuje często pauzę i staje się znakiem uniwersalnym. Dywiz - wstawiany jest bez spacji i służy do zapisu złożeń np. biało-czerwony, Bielsko-Biała.

Rada: najważniejsze, aby wybrać jeden styl. Wstawiaj 3 rodzaje kresek, albo zdecyduj się na uniwersalną półpauzę i dywiz w połączeniach.


fot.dreamstime.com

  1. Wdowy i bękarty – często pozostają nam spójniki na końcach linijek tekstu. Albo części przeniesionych wyrazów w zakończeniach akapitów. Z punktu widzenia składacza to niedopuszczalne.

Rada: wiszące spójniki można skorygować poprzez opcję „znajdź-zamień” i wstawienie po spójniku tzw. spacji twardej (nierozdzielającej), która przytwierdzi spójnik do wyrazu następującego po nim i przeniesie go do niższej linii tekstu. Można także korygować układ poprzez kerning. Pamiętajmy jednak, aby nie przekraczać wartości 30 w żadną stronę.

  1. Zły zapis cudzysłowów – w języku polskim dopuszczalny jest jedynie zapis „tego typu”. Cudzysłów nie może być prosty i znajdować się z obu stron ''na górze''. To wersja anglosaska, w której stosuje się także zapis złożony z 'apostrofów'.

  1. Nierówne zakończenia łamów – często teksty w poszczególnych łamach nie zaczynają się i nie kończą w tych samych miejscach. To samo dzieje się na sąsiadujących ze sobą stronach.

Rada: należy sprawdzić, czy teksty zostały ułożone na liniach bazowych oraz czy odstęp między liniami jest taki sam w każdym łamie. Ułożenie linii zależy też od fontu. Zobaczmy więc, czy wszędzie jest taki sam.
(RW)

Nowszy post Starszy post Strona główna

0 komentarze: